In een wereld waarin spiegels twijfel en angst vasthielden, Woonde een vrouw die voelde dat haar schoonheid verdween. Striemen markeerden verhalen op haar huid, Cellulitis fluisterde twijfels van binnenuit.
Schaamte en teleurstelling, wrede vijanden, Ze fluisterden in haar oren, haar zelfvertrouwen bevroor. Maar diep van binnen begon een vuur te branden, Een verlangen naar zelfliefde, een vurig verlangen om te leren.
Op een dag stond ze voor de spiegelblik, Vermoeid om zich gevangen te voelen in wanhoop. Lingerie in de hand, waagde ze een dappere kans, Om zichzelf te omarmen, om mee te doen aan de dans van het leven.
Ze gleed in kant, delicaat en fijn, Een stap richting zelfliefde, een decreet om te schitteren. Terwijl de stof haar rondingen kuste, nam een transformatie bezit, Een nieuwgevonden zelfvertrouwen, stralend en gewaagd.
Striemen schilderden verhalen van kracht en groei, Een reis van het leven, veerkracht als een eed. Cellulitis, ooit gezien als fouten om uit te wissen, Werd kunst, lijnen van schoonheid getraceerd.
In de weerspiegeling van de spiegel verscheen een krijger, De lingerie een symbool, terwijl haar geest opkwam. Haar lichaam, een doek, elke markering een penseelstreek, Een meesterwerk van schoonheid, een op maat gemaakt verhaal.
Weg waren de dagen van zelftwijfel en wanhoop, Ze droeg haar lingerie met een triomfantelijke flair. Want erin omarmde ze haar gratie, Een viering van zichzelf, een glimlach op haar gezicht.
Niet langer gevangen in de idealen van de maatschappij, Verheugde ze zich in haar lichaam, brak ze alle zegels. In haar eigen omhelzing vond ze ware liefde, Een herboren vrouw, in elke tint en schakering.
Dus laat dit verhaal inspireren, een herinnering om te zien, De schoonheid vanbinnen, de schoonheid die vrij is. Want in het licht van zelfliefde hebben we allemaal een kans, Om te dansen in onze lingerie, om het uitgestrekte leven te omarmen.
